Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης στο κρασί : " πολύς ντόρος για το τίποτα..."

 

Το «βαρελίσιο» που σερβίρεται στις ταβέρνες δεν γνωρίζει κανείς από πού ακριβώς προέρχεται. Οι οινοποιοί έχουν ζητήσει επανειλημμένα να επισημαίνεται η προέλευση, η ποικιλία και ο παραγωγός στον κατάλογο, όμως κάτι τέτοιο δεν εφαρμόζεται.

Toυλάχιστον 100 εκατ. ευρώ υπολογίζει το ΙΟΒΕ (Ιδρυμα Οικονομικών Βιομηχανικών Ερευνών) ότι χάνονται από τη διακίνηση παράνομου χύμα τσίπουρου ετησίως. Σε αυτά, αν προστεθούν και τα έσοδα που χάνονται από τον ΦΠΑ και τον φόρο εισοδήματος που δεν υπολογίζεται, το ΙΟΒΕ εκτιμά στα 200 εκατ. ευρώ τα χρήματα που χάνονται.

Ταυτόχρονα, το 60% του κρασιού που παράγεται στην Ελλάδα διακινείται χύμα, συχνά χωρίς τιμολόγια και παραστατικά. Την ίδια στιγμή που ανθεί η αγορά παράνομου τσίπουρου και κρασιού, η κυβέρνηση επιλέγει να φορολογήσει τους νόμιμους οινοποιούς με αμφίβολα αποτελέσματα για τον τομέα των εσόδων.

Η Εθνική Διεπαγγελματική Οργάνωση Αμπέλου και Οίνου (ΕΔΟΑΟ) μελετά το ενδεχόμενο –και τις δυνατότητες– να προσφύγει στα κοινοτικά όργανα για την επιβολή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο κρασί, που θα ισχύσει από τις αρχές του χρόνου.

«Πολύς μπελάς για το τίποτα», χαρακτηρίζει την κίνηση της κυβέρνησης να επιβάλει τελικά έστω και μειωμένο τον ειδικό φόρο κατανάλωσης στο κρασί ο οινοποιός-αποσταγματοποιός Κ. Τσιλιλής.

Οπως εξηγεί, για να επιβληθεί και να εισπραχθεί ο συγκεκριμένος φόρος, χρειάζεται να εγκαταστήσουν όλα τα οινοποιεία φορολογικές αποθήκες. «Η γραφειοκρατική διαδικασία είναι μεγάλη και απαιτείται να κατατεθεί εγγυητική επιστολή στην τράπεζα. Πρακτικά θα εισπραχθούν ελάχιστα χρήματα και θα ζημιωθούν μόνον οι επίσημες μονάδες», τονίζει.

Ετησίως εκτιμάται –με μετριοπαθείς υπολογισμούς– ότι διακινούνται 24 εκατομμύρια λίτρα χύμα τσίπουρο, τα οποία, εφόσον κόβονται τα σχετικά τιμολόγια, φορολογούνται με 0,59 λεπτά το κιλό. Στο εμφιαλωμένο τσίπουρο, που δεν ξεπερνά τα 3 εκατομμύρια λίτρα, επιβάλλεται Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης 3,60 ευρώ ανά φιάλη (700 ml). Χύμα τσίπουρο έχουν δικαίωμα να παράγουν οι αμπελουργοί μέσω βεβαίωσης που τους χορηγείται από το υπουργείο Γεωργίας ή σε περίπτωση περιορισμένης καλλιέργειας από τους οικείους δήμους με παρουσία δύο μαρτύρων.

Μια ολόκληρη βιομηχανία συγκέντρωσης και χρήσης αδειών από λίγους, που εξασφαλίζουν έτσι το δικαίωμα παραγωγής μεγάλων ποσοτήτων τσίπουρου, λειτουργεί ανενόχλητη και φυσικά αφορολόγητη. Ταυτόχρονα, βέβαια, δεν φορολογείται ούτε το αντίστοιχο εισόδημα που προκύπτει από αυτήν τη δραστηριότητα.

Παράλληλα, το κρασί που εμφιαλώνεται στην Ελλάδα δεν ξεπερνά το 40%, ενώ οι μεγαλύτερες ποσότητες διακινούνται χύμα. Το «βαρελίσιο» που σερβίρεται στις ταβέρνες δεν γνωρίζει κανείς από πού ακριβώς προέρχεται. Οι οινοποιοί έχουν ζητήσει επανειλημμένα να επισημαίνεται η προέλευση, η ποικιλία και ο παραγωγός στον κατάλογο, όμως κάτι τέτοιο δεν εφαρμόζεται. Η πάταξη της φοροδιαφυγής, αλλά και η προστασία της ποιότητας ακόμα και του χύμα κρασιού είναι ο λόγος που, σύμφωνα με τη νομοθεσία στη Γαλλία, εμφιαλώνεται ακόμα και το κρασί που πρόκειται στη συνέχεια να πουληθεί χύμα.

Στην Ελλάδα, είχε γίνει μια αντίστοιχη προσπάθεια με την εφαρμογή του ασκού, ωστόσο η οικονομική κρίση ήταν το άλλοθι για να δοθεί άφεση... φόρων στο χύμα κρασί.