Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης στο κρασί : " πολύς ντόρος για το τίποτα..."

 

Το «βαρελίσιο» που σερβίρεται στις ταβέρνες δεν γνωρίζει κανείς από πού ακριβώς προέρχεται. Οι οινοποιοί έχουν ζητήσει επανειλημμένα να επισημαίνεται η προέλευση, η ποικιλία και ο παραγωγός στον κατάλογο, όμως κάτι τέτοιο δεν εφαρμόζεται.

Toυλάχιστον 100 εκατ. ευρώ υπολογίζει το ΙΟΒΕ (Ιδρυμα Οικονομικών Βιομηχανικών Ερευνών) ότι χάνονται από τη διακίνηση παράνομου χύμα τσίπουρου ετησίως. Σε αυτά, αν προστεθούν και τα έσοδα που χάνονται από τον ΦΠΑ και τον φόρο εισοδήματος που δεν υπολογίζεται, το ΙΟΒΕ εκτιμά στα 200 εκατ. ευρώ τα χρήματα που χάνονται.

Ελληνικό κρασί: Οι προοπτικές ανάπτυξης και η εικόνα του ελληνικού κρασιού στο εξωτερικό.

Στο πεδίο του διεθνούς ανταγωνισμού, οι παράγοντες που παίζουν αποφασιστικό ρόλο είναι η σχέση τιμής - ποιότητας (πόσο καλό είναι ένα κρασί σε σχέση με την τιμή του, όταν συγκρίνεται με άλλα κρασιά της ίδιας τιμής) και η σχέση τιμής – εικόνας (πόσο ανταποκρίνεται η τιμή πώλησης ενός κρασιού στην τιμή που προσδοκούν οι καταναλωτές, σε σχέση με την εικόνα που έχουν σχηματίσει για το κρασί από μια συγκεκριμένη χώρα).

Κρασί: εμφιαλωμένο vs χύμα. Ενας κλαδοκτόνος κανιβαλισμός προϊόντος

"Εξαιρετικό χύμα κρασί! Είναι σαν να λέμε εξαιρετικό κακό κρασί"(*). H φράση αυτή θα μπορούσε να ήταν ένας άλλος τίτλος του σημερινού κειμένου. Σκοπός όμως δεν είναι να κακολογήσουμε το χύμα κρασί, αλλά να υποδείξουμε τη ζημιά που προκαλεί στην εθνική υπόθεση: Ελληνικό Κρασί. Εξαιτίας του κανιβαλισμού που συντελείται, εις βάρος του εμφιαλωμένου κρασιού (που είχε κάποιο μέλλον) με την επικράτηση του χύμα (που δεν έχει κανένα).

 

Στην Ελλάδα, ομολογουμένως, δεν υπάρχει ούτε οινική παιδεία, ούτε οινική παράδοση. Η τελευταία εξαντλείται στην ετήσια ιδιοπαραγωγή και ιδιοκατανάλωση του κάθε αγροτικού νοικοκυριού. Που έφτιαχναν κρασί όπως ήξεραν, ή μάλλον όπως δεν ήξεραν. Κάπως μεγαλύτερες αμπελουργικές εκμεταλλεύσεις, προμήθευαν χύμα κρασάκι στους αστούς